Roomservice via het touchscreen, maar met menselijke warmte
28-10/2019
Lisette Roelofs met een verse maaltijd. Patiënten in het Maasziekenhuis hebben volop keuze en kunnen zelf hun menu samenstellen. © Ed van Alem
Roomservice via het touchscreen, maar met menselijke warmte
BOXMEER - Het is een van de kleinste ziekenhuizen en werd gered van de ondergang: het Boxmeerse Maasziekenhuis Pantein. Hoe overleeft een bescheiden streekziekenhuis? Hoe belangrijk is de samenwerking met Radboudumc en Sint Maartenskliniek? Wat beweegt de medewerkers? Deel 2 in een serie: Lisette Roelofs, eerste medewerker roomservice.
Handig, zo’n restaurant waar je zelf je menu kunt samenstellen. Trek in wortelschijfjes? Of liever rode kool met appel? Grote of kleine portie? Vegetarische burger of toch een lamslapje? Een tomatensalade erbij, of liever ijsbergsla met ei? Gebakken krieltjes om het af te maken. Oh nee, het toetje nog. Lastig kiezen uit zeven varianten.
Mooi restaurantconcept, alles te bestellen vanaf een touchscreen computerscherm. Enige nadeel: degene die hier bestelt, ligt in een ziekenhuisbed. Juist dan moet je er het beste van maken, vindt Lisette Roelofs, eerste medewerker roomservice van het Maasziekenhuis. ,,Voor de patiënten.”
Menselijke warmte meegeven
Roelofs (46) woont in Boxmeer, werkt inmiddels 25 jaar in het ziekenhuis. Haar band met het ziekenhuis gaat zelfs nog verder terug. ,,Ik ben in het Maasziekenhuis geboren. Ik voel me hier thuis.”
Ze is begaan met de patiënten die in haar ziekenhuis terechtkomen en daar uiteraard liever niet willen zijn. ,,Gastvrijheid is dan belangrijk, menselijke warmte meegeven. Ik ben graag onder de mensen.” Ook al is het niet haar dagelijkse taak: Roelofs zorgt voor de planning van de andere roomservicemedewerkers. Valt er een gat, dan springt ze daarop in en staat ze wél aan het bed, net als in de weekenden.
Dialect
De keuze voor de zorg in een streekziekenhuis is voor Roelofs een logische. Ze woont vlakbij en voelt zich er thuis. ,,Het kan voor patiënten belangrijk zijn dat je uit de regio komt. Vooral voor ouderen, een stukje dialect wordt gewaardeerd. Een praatje maken: ‘Waar kom je vandaan? Ken je haar? Oh, dan ken je hem vast ook?’ Die mensen voelen zich volgens mij veel meer thuis in een streekziekenhuis dan in een groot ziekenhuis in de stad.”
Ook is het belangrijk om zoveel mogelijk elke dag dezelfde personeelsleden aan het bed te hebben. ,,Dezelfde gezichten bij dezelfde patiënten. Je staat dan dichter bij de patiënt. Een operatie doet veel met mensen, ook mentaal. Als je een gesprek aanknoopt, kan dat patiënten raken. Ze worden opener. Soms wordt er gehuild, komt het er eventjes uit. Krijg je te horen dat het fijn is dat je even hebt geluisterd. Dat luisterend oor is zo belangrijk.”
Vooral complimenten
De tijd dat ziekenhuiseten bij voorbaat een ramp was, is allang voorbij. Klachten over het eten zijn er nauwelijks. Sterker: de complimenten overheersen. De laatste reactie van een patiënt op Zorgkaart Nederland, de ervaringssite voor de Nederlandse gezondheidszorg: ‘Operatie gehad met ruggenprik. Operatie viel 100 procent mee en na 24 uur naar huis. Kleinschalig ziekenhuis met zeer vriendelijk personeel, geen vraag was te veel. Eten was perfect met ruime keuze. Een aanrader.’
Roelofs: ,,Ik houd Zorgkaart Nederland zelf in de gaten. Altijd fijn om terug te lezen.”
Patiënten eten met de seizoenen mee. Ze kunnen kiezen of ze ’s avonds of ’s middags warm eten. Het eten komt van een leverancier buiten het ziekenhuis. ,,In het oude ziekenhuis (voor 2011, JA) hadden we één grote keuken met koks. Nu hebben we drie afdelingskeukens waar cookers de maaltijden portioneren op de borden.”
Die gaan vervolgens een kwartier de regeneratieoven in, waarin het eten met stoom wordt verwarmd. Daarna kunnen de roomservicemedewerkers het eten uitserveren. Een cooker is wel veel meer dan iemand die maaltijden in een professionele ‘magnetron’ zet en op de ping wacht, benadrukt Roelofs. ,,Hij moet kennis hebben van voeding en diëten.”
Pruttelen
Er staan geen potjes meer te pruttelen in de ziekenhuiskeuken. ,,Of we moeten iets maken voor speciale diëten”, zegt Roelofs. ,,Wel zie je verschuivingen. De vraag naar vegetarisch eten neemt toe. Ook is er meer behoefte aan koemelkvrij eten, vanwege allergieën. Islamitisch eten is verkrijgbaar. We hebben een tijdje ritueel geslacht vlees gehad. Dat liep niet, daar zijn we mee gestopt. Als alternatief hebben we een varkensvleesvrije keuze op het menu.”
Wat wel loopt zijn de pannenkoeken en de erwtensoep. ,,Deze regio is een vergrijzingsgebied, er wonen best veel oudere mensen. Die houden daarvan.” En voor de kinderen? ,,Op de kinderafdeling is het iedere woensdag patatdag.”
Ook al doet iedereen vreselijk zijn best, er kan altijd iemand een klacht hebben over het eten. In plaats van de schouders erover ophalen, zoeken de roomservicemedewerkers naar een oplossing. ,,Ik ga niet met een patiënt in discussie. Dan vragen we de kok of hij even wil gaan praten.”
De complimenten zijn volgens Roelofs ruimschoots in de meerderheid. ,,Het mooiste compliment dat ik ooit kreeg kwam van een dame die blij was met de persoonlijke aandacht en het luisterend oor. Bij haar ontslag zei ze: ‘Dank je, ik heb van je genoten’.”
(Quelle: www.gelderlander.nl / 23 oktober 2019)